بررسی تاثیر رقابت چاودار (L. Secale cereale) بر روی شاخصهای رشد گندم زمستانه

چاودار یکی از علفهای هرز مهم مزارع گندم در بعضی مناطق ایران است. شاخصهای رشد گندم زمستانه رقم مهدوی در رقابت با چاودار طی آزمایشی در سال زراعی81-1380 در مزرعه تحقیقاتی بخش تحقیقات علفهای هرز مؤسسه تحقیقات آفات و بیماریهای گیاهی و آزمایشگاه دانشکده کشاورزی دانشگاه تهران در منطقه کرج مورد بررسی قرار گرفت. آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 24 تیمار و 4 تکرار انجام شد. الگوی طرح رقابتی فاکتوریل دو متغیره در نظر گرفته شد. تیمارها شامل کشت های خالص گندم درتراکمهای 350، 450، 550 و 650 و کشت های خالص چاودار در تراکم‌های 10، 30، 50 و 70 بوته در متر مربع و کلیه ترکیبات تراکمی بین گندم وچاودار بود. نمونه گیری در طول دوره رشد از کرتهایی به مساحت 12/0 متر مربع از هر واحد آزمایشی به فاصله 15 روز انجام شد. پس از هر نمونه گیری صفات رشدی گندم شامل سطح برگ و وزن خشک ثبت شده و برای محاسبه شاخصهای رشد گندم شامل شاخص سطح برگ (LAI) ، تجمع ماده خشک (DMA) و سرعت رشد محصول (CGR) مورد استفاده قرار گرفت. در این آزمایش تاثیر تراکمهای مختلف گندم و چاودار بر روی شاخصهای رشد گندم زمستانه مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش نشان داد که افزایش تراکم گندم باعث افزایش شاخص سطح برگ گردید و تراکم 650 بوته در متر مربع گندم در حضور تراکمها‌‌ ی مختلف چاودار بیشترین شاخص سطح برگ و تراکم 350 بوته کمترین شاخص سطح برگ را داشتند. با وجود این تراکم 550 بوته در متر مربع گندم بیشترین تولید ماده خشک در واحد سطح را در حضور چاودار داشت و افزایش تراکم بیشتر از این تراکم باعث افزایش تولید ماده خشک نگردید، در نتیجه تراکم 550 بوته در متر مربع گندم بیشترین قدرت رقابتی را در برابر چاودار دارا بود. همچنین تراکم 550 بوته در متر مربع گندم بیشترین میزان رشد محصول و عملکرد دانه را داشت که بیشتر این مطلب را تایید می‌کند. تراکم 650 بوته در متر مربع گندم به دلیل افزایش رقابت درون گونه ای، تولید ماده خشک و عملکرد دانه کمتری در حضور چاودار نسبت به تراکم 550 بوته در متر مربع داشت.